Weer en lekkere zomerse dag en weer een mooie duik bij de Zeelandbrug op het programma. We komen redelijk laat aanrijden, maar er is voldoende plaats. Omkleden en we gaan als een van de laatsten richting de trap. Met hoog water is het eenvoudig te water gaan. We laten ons zakken en duiken ondiep naar het westen. De wierzone is fraai en ik speur rond naar een lipvis, maar kom er geen tegen. Wel nog een flinke bloemkoolkwal die op het rif ligt. We zakken af naar de tentjes en ik ga op zoek naar het zeepaardje dat ik de vorige keer vond. Bij de tentjes ligt al een fotograaf. Hij is druk bezig met foto’s maken. Wat is hij in godsnaam aan het doen. Mariëlle kijkt me aan. De fotograaf gaat als een zeekoe over de bodem ergens achteraan. Vervolgens duwt hij twee stokken om. Mariëlle hangt er even boven en maakt een sepia of sepiola gebaar. Te pijnlijk om te zien dat alles moet wijken voor een foto. We gaan gauw verder en laten ons de diepte inzakken. Heel bijzonder dat we een zwemmend blauwtipje en een zwemmend gestippeld mosdierslakje tegen komen. Het zicht is meer dan prima en we zoeken naar mooi zittende gladde wratslakken. We willen nog steeds een
goede foto maken, waarbij je van voren de rhinoforen goed kan zien. Mariëlle doet een paar pogingen en ik snuffel wat rond tussen de sepiastokken die bijna onder de brug staan. Plots zie ik een beige klein zeepaardje zitten. Jeetje, ik was er niet meer naar op zoek. Leuk en helemaal geen duikers in de buurt. Ik sein Mariëlle dat ze de gladde wratslakken maar even moet laten en ze gaat enthousiast aan de slag met het zeepaardje. Als ze na tien minuten klaar is, kijk ik op mijn gemak nog even en gaan we verder. Ik krijg de camera aangereikt. We duiken over de vlakte op ruim 15 meter diepte richting het oosten. Hier komen we nog een flinke kompaskwal tegen. Uiteraard weer tig gladde wratslakken, waarvan er eentje zich een beetje opricht. Dit zou een aardige foto kunnen worden. Er zijn weer weer opvallend veel botervissen, welke vaak mooi donker gekleurd zijn. Mariëlle gaat er vandoor geeft ze aan. 70 min, ik geef het oke teken en wil nog even kijken of ik knikwormen kan vinden en of ik een van de pollaken ondiep kan vastleggen. Ik zie eerst nog een mooie grondel liggen in een holletje met allemaal kleine garnaaltjes. Knikwormen ben ik vergeten te zoeken, omdat ik nog ruim 10 minuten bezig bent geweest om een van de rappe pollakken vast te leggen. Helaas is dit niet echt goed gelukt. Wat zijn ze snel en wendbaar en ik ben er ook niet echt achter wat nu een handige lens en camerainstelling is om ze goed in beeld te krijgen. Flitsen is in ieder geval niet handig, want dat levert te veel reflexie in de foto’s op. Na ruim anderhalf uur ben ik weer bij de trap. Weer lekker geweest. Het water is maar liefst 21 graden en een zicht van ruim drie meter is zeer comfortabel.
