Pas de tweede duik in Nederland sinds november vorig jaar. Blessures hebben me lang uit het water gehouden. Vandaag is het redelijk weer en we besluiten om een eenvoudig duikje te maken bij Dreischor parking. We zijn alleen op de parkeerplaats en we vullen de flessen bij, kleden ons om en lopen richting het water. Ik merk duidelijk dat ik al een paar maanden niet heb kunnen sporten, want de dijk over gaat wat stroef:-( Bij de steiger het trapje af en we laten ons zakken in het behoorlijk heldere water. We zetten koers richting de wat dieper gelegen ‘kloof’. Het zicht is tegen de vijf meter en op het zand veel tweedraadkokerwormen, talloze brede ringsprietslakken, groene borstelwormen, dieseltreinwormen en hun groene eikapsels en aardig wat kleine vlokslakken. Ik probeer wat foto’s te maken en kom er achter dat mijn ogen in vijf maanden tijd behoorlijk achteruit zijn gegaan. Pfff, ik kan de standen van de camera niet echt aflezen en mijn kompas lukt ook maar met moeite. Als ik thuis ben gelijk maar plaklenzen bestellen, want dit is knudde om zo te duiken denk ik, terwijl ik weer verder duik. Mariëlle wijst een Bonte mantel aan. Leuk hoor, zo zeldzaam zijn ze niet meer. Inmiddels zitten we op bijna zestien meter aan het einde van de kloof. We slaan rechtsaf en volgen de kloof. Veel kreeft en oranje spons en nog tweemaal een Bonte mantel, of is het nu een wijde mantel? Wat is nu eigelijk het verschil vraag ik me af? Jammer dat deze dieren zo schuw zijn. Eventjes met je lamp erop en ze klappen snel dicht. Mariëlle begint enthousiast met haar lamp te schijnen. Ze wijst een klein slakje aan. Huh, maar dat is een gestippeld mosdierslakje. Ik wist niet dat deze ook in de Grevelingen voor komen. Ik wil een foto maken, maar zie eigelijk niet wat ik doe. Ik geef de camera over aan Mariëlle, want dit moment willen we toch even goed vastleggen. Na een paar foto’s van het slakje gaan we weer omhoog, want de flesdruk is al met meer dan de helft afgenomen. Op de terugweg wederom de eerder genoemde slakken en het valt me op dat er ook best veel groene wierslakken zijn. We duiken achterlangs de rifbollen en langs een staande fuikwand komen we weer bij het rif aan. Diverse grondels kijken ons aan en ik zie Mariëlle tobben met haar drijfvermogen. Te weinig lood seint ze. Na met enige moeite de veiligheidsstop gedaan te hebben snorkelt ze aan de oppervlakte verder. Beneden blijven kost te veel moeite. Ik duik over de bodem naar de steiger toe. Lekker een uur gedoken, niet al te veel last van mijn knie, maar aan die ogen moet zeker snel iets gebeuren denk ik als ik weer over de dijktrap klauter.
