Vandaag mijn jubileumduik gepland en dan ook nog op de ongeluksdag bij uitstek. Na ruim 26 jaar duiken heb ik er na vandaag 1000 duiken opzitten. In eerste instantie wilde ik hem vieren in de de Oosterschelde, maar gezien de harde wind en de bloei op sommige plaatsen kiezen we voor de veilige Nieuwe Kerkweg. Ik wil natuurlijk wel iets zien op mijn duizendste duik. Het is niet heel druk en we vullen de flessen nog even aan en ruim een half uur later lopen we richting het water. Niet veel later gaan de duimpjes naar beneden en duiken we uit richting de rode boei. Het zicht is prima en hoe verder we zakken hoe beter (4 meter) het wordt. Ondiep komen we eerst veel groene wierslakken tegen. Uiteraard zijn de fraaie ringsprietslakken ook heel de duik weer van de partij. Als we op een meter of tien over het zand duiken komen we tig schepjes tegen. We zakken steeds dieper en dieper. Mariëlle laat me een heel kleine bruine plooislak zien. Zijn naam doet hij geen eer aan, want het slakje is helemaal wit. De grote rotsblokken beneden zijn weer mooi begroeid met zakpijpen en de tweedradige kokerwormpjes. We zijn inmiddels al voorbij de twintig meter en zien in het pikkedonker een pitvis over het zand zwemmen. Zijn vinnen zijn helemaal uit, wat een mooi fraai gekleurde vis is dit toch. Ik geef aan dat we weer terug naar de grote rotsen gaan. We zien veel botervisjes en wat steenbolken. De 100 bar is bereikt, dus langzaamaan gaan we omhoog. Mariëlle begint te rammelen en ik zie dat ze een bonte mantel heeft gevonden. Hij staat helemaal open, maar op het moment dat ik een foto wil gaan maken klapt hij dicht. Ze houden niet van licht, dat is duidelijk. Rond de 10 meter zien we allebei tegelijk een witgezoomde knuppelslak. Gaaf, er gaan wat minuten voorbij voordat het diertje op de foto staat. We duiken nu in redelijk tempo door en komen in een gebied dat heel druk bevolkt is met noordzeekrabben. Overal waar je kijkt zie je ze zitten. We zitten duidelijk in Noordzeekrab-city. Het zicht is inmiddels weer wat minder en in het water zitten weer talloze zeedruifjes en enorme Amerikaanse ribkwallen. Sommige ribkwallen zijn vuistgroot. Op vijf meter blijven we even hangen, dat is zeker nodig vandaag, want het was een stevige duik. Heel ondiep duiken we vervolgens in rechte lijn naar de trap. Na 67 minuten zit mijn nummer 1000 erop. Mariëlle ligt nog steeds onder water bij de trap. Ze zwaait dat ik ook weer moet komen. Mijn bril weer op en automaat in en dan zie ik een enorme steenslijmvis zitten daar naast de onderste trede van de trap. Twee duikers is echter te veel voor het beest en hij verdwijnt ergens onder de trap. Mooie toegift op deze duik. Als alles weer is opgeruimd trakteer ik Mariëlle op een heerlijke uitsmijter met alles erop en eraan. Heerlijk dagje en van vrijdag de dertiende hebben we helemaal geen last gehad 🙂
