Alweer een tijdje niet in het water gelegen. Mariëlle zit met haar werk en de kentering komt niet echt uit, dus ik kies voor een simpele duik in de Grevelingen. Ik ga naar de kloof bij Dreischor. Er staat maar één auto, waarvan de duikers al onder zijn. Ik top mijn fles maximaal op, want de kloof is relatief diep en toch wat verder uit de kant. Vanaf de steiger duik ik direct richting het
paaltje en het stalen rek. Wauw, het rek ziet er inmiddels heel fraai uit met al die doorschijnende zakpijpen. Ik geniet even, maar besluit snel door te duiken, want ik wil voldoende lucht over
hebben voor het diepste deel van de kloof. Ik duik in strak tempo over het zand en zie halverwege een bruine plooislak die ook op doorreis is in deze woestijn. Na acht minuten ben ik bij de rand aangekomen en zie ik heel veel dikkopjes in een enorme school bij elkaar. Jeetje, het zijn er denk ik tussen de 100 en 200, allemaal op een paar vierkante meter. Bijzonder hoor, ik zit nu rond de 14 meter op het zand en heb nog nooit zoveel dikkopjes bij elkaar gezien. Ik scharrel verder tussen de 14 en de 18 meter en kijk in alle spleten en gaten. Er zijn ontzettend veel kreeften aanwezig, Grote zwarte grondels liggen op de rand de diepte in te kijken. De steenbolken zijn ook allemaal thuis en schieten zo diep mogelijk de spleten in als ik ze met mijn duikplank belicht. Ik zie een platvis zwemmen, die een paar meter verderop gaat liggen. Voorzichtig nader ik hem en ik kan drie foto’s maken voordat hij er weer vandoor gaat. Er staan veel jonge doorschijnende zakpijpen op de rand. Ook diverse doorschijnende bollen, die aan de Japanse oesters hangen, wat zijn dit vraag ik me af. Veel zeeappels met een paarsachtige gloed kleuren het rif. Net als de mooie oranje en gele sponzen, die hier solitair staan. Ik besluit na 50 minuten weer wat ondieper te gaan en weer om te keren. Ik heb nog 80 bar en wil de boel niet op scherp zetten. Op hetzelfde moment zie ik weer een brede ringsprietslak. Een paar jaar geleden zaten hier flinke exemplaren, maar nu is het maar een klein exemplaar. Hoe klein ook, het blijven hele mooie slakken. Gauw een paar foto’s maken en dan
weer richting het zuiden naar de kant. Na 80 minuten ben ik weer bij de steiger en besluit er maar gelijk uit te gaan, want ik moet enorm plassen. Rustig duiken en foto’s maken zit er nu zeker niet meer in. Heerlijk duikje gehad met zeer fraai zicht van zo’n zes meter. Het water is wel hard afgekoeld met 12 graden, maar nog prima te doen.
“Ook diverse doorschijnende bollen, die aan de Japanse oesters hangen, wat zijn dit vraag ik me af.”
Richard: dat is een verschijningsvorm van Grijze korstzakpijp, Diplosoma listerianum.
Dank Mick, weer een mysterie opgelost 🙂