Redelijk vroeg bij de Oesterdam vandaag (7:50 uur). Ik ben nummer twee en een Belgische duiker komt net uit het water. Hij meldt dat het zicht door de wind aan de strandzijde extreem slecht is. Ik besluit dus naar de hangculturen te lopen. Bij de hangculturen durf ik als ik er sta het water niet in. We zitten tussen eb en vloed in en met de golven ben ik bang dat ik niet overeind zal blijven staan als ik over de richel heen moet stappen. Ik loop weer terug en pak gewoon de trap. Geen enkel probleem hier en ik duik snel richting het platform. Zicht onderweg is niet best, maar bij het
platform is het best redelijk met 2 meter. Ik scharrel hier een half uur rond en vind best veel exemplaren van de brede ringsprietslakken. Diverse hebben eitjes gelegd. Na ruim een half uur ga ik op een diepte van tien meter alle sepiatentjes af richting de hangculturen. Ik kom er tientallen tegen, maar allen zijn kaal en geen spoor van sepia of pijlinktvis. Ondiep duik ik weer terug en vind op het bessenwier diverse jonge snotolfjes. Door de deining is het erg lastig om goede plaatjes te schieten, wat thuis ook blijkt. Slechts één plaatje is enigszins scherp, maar dat exemplaar draaide zich net om. Jammer, maar het was toch best een aardig duikje op deze stormachtige dag.
Na de duik bij de Oesterdam besluit ik nog een tweede duik te maken bij Strijenham. Even lucht tanken bij de Shell en met een bijna volle fles door naar Strijenham. Hier is helemaal niemand. Ik neem even een kijkje bij het water. Het lijkt te doen, maar als ik bij de trap ben, die net om de hoek ligt twijfel ik of dit wel wijs is. Erin gaat wel, maar als het nog iets harder gaat waaien vraag ik me af of ik hier zonder kleerscheuren uit het water kan klauteren. Om de zoveel golven zitten er echt flinke joekels tussen. Bij twijfel niet doen is het motto, zeker als je zoals vandaag helemaal alleen bent. Ik stap weer in mijn auto en rij richting Anna Jacobapolder. Hier kun je altijd achter een van de twee nollen het water in. Niet veel later ga ik bij de steiger het water in. Als ik me onder laat zakken, denk ik gelijk dat had ik beter niet kunnen doen. Hier naar snotolfjes zoeken tussen het wakame gaat met deze deining en een zicht van 25 cm geen succes worden. Ik
laat me gauw steeds dieper zakken en rond de 12 tot 13 meter is het zicht best wel weer aardig. Ik heb nu ruim een meter en zoek de noordelijk gelegen sepiatentjes en paaltjes af. Wederom geen inktvissen, maar wel weer diverse brede ringsprietslakken. Laat ik deze dan ook maar vastleggen. Het blijft een hele mooie slak om te fotograferen. Na 45 minuten besluit ik weer ondieper te gaan en terug te keren naar de instap. Het zicht is nu helemaal weg en ik heb behoorlijk moeite om me te oriënteren. Ik zou er echt moeten zijn denk ik maar ik kom de palen niet tegen. Ik zit op 3,5 meter en besluit toch even te kijken. Aha, toch te ver door gedoken en ik heb het platform gemist. Met de oppervlakkige golven en stroming ben ik razend snel weer bij de instap. Even opletten en ik sta weer op de kant. De storm neemt toe en het begint nu ook te regenen. Inpakken en wegwezen.
