Afgelopen maanden druk geweest met alles behalve duiken. Na een kleine drie maanden eindelijk weer het water in. We kiezen voor de Zeelandbrug en starten bij de westelijke trap. We zijn helemaal verbaasd dat we in de herfst nog parende sepia’s tegen komen. Wat leuk en totaal onverwacht. De eitjes op de stokken zijn wel behoorlijk klein. Ik kan me niet voorstellen dat dit nu nog wat gaat worden. We zakken langzaam dieper en op het tweede rif vinden we naast de talloze harlekijnen een wrattig tipje en een gestippeld mosdierslakje. Het mosdierslakje is erg klein, maar o zo mooi. Zonder lamp zijn ze gewoon niet te vinden. Het zicht is bijna drie meter, maar als we weer terug duiken richting de pijlers neemt het af naar anderhalve meter. Onderweg komen we een enorme paling tegen. Bijzonder, want die zien we toch niet zo heel vaak meer. Bij de brug aangekomen gaan we nog even op zoek naar zeepaardjes. Gezien alle berichten deze zomer moeten er meerdere zitten, maar helaas komen we er geen eentje tegen. De luchtvoorrraad is nog maar beperkt en na een kleine 80 minuten houden we het weer voor gezien. Heerlijke duik was het!
