In de ochtend even snel de duikspullen gepakt. De camera was al klaar, want die was na de vorige duik nog niet open geweest. Ik kies vandaag voor de duikstek Tuttelhoekje ofwel de Vuilnisbelt bij Scherpenisse. Eergisteren hadden mensen hier een goede vijf meter zicht met veel sepia’s en slakken. Ik had echter niet naar het weer gekeken. Het regent zachtjes, wat op zich niet heel erg is. Maar er staat wel een stevige windkracht 5, die schuin op de kant staat. Met behulp van de aluminiumleuning kom ik redelijk eenvoudig het water in. Ik ben wat laat, want de LW-kentering is tien minuten geleden al geweest. Het zicht is behoorlijk slecht. Ik
denk rond de 50 cm en soms nog iets minder. Ik ga op zoek naar sepiastokken, maar kan ze niet echt vinden. Ik vind wel een grote tractorband. Ik zak naar een meter of elf, maar het zicht blijft slecht. Dieper wil ik nu niet gaan. Ik ben alleen en met al dat zand in het water is het verre van comfortabel duiken. Op het zand veel slibanemonen en dikkopjes. Ik kom een flinke donderpad tegen. Een foto lukt niet en ik besluit dat het niet fijn is en ga wat ondieper. Ik zie nog wat garnalen, veel krabben en anjelieren. Geen bijzonderheden verder. Ik besluit dat ik het na 45 minuten wel welletjes vind. Ik ga verder omhoog en weet zeker dat er ook geen tweede duik
gemaakt gaat worden. De stroming is eigenlijk ook te hard en als ik rond de 5 à 6 meter ben is het zicht binnenkant bril geworden. Pffff, ik zie niet meer wat ik doe en besluit maar gewoon heel langzaam op te stijgen. Als ik boven kom ben ik 25 meter van de trap vandaag. Het kost heel veel moeite om terug te zwemmen. Als ik hard peddel, blijf ik stil liggen in het water. Ik ga nog wat verder naar de kant. Hier is de stroming wat minder en met wat geploeter weet ik de trapleuning weer te bereiken. Ik klauter de dijk weer op en in de regen loop ik weer richting de auto.
