Vandaag is onze trouwdag en mijn 1100ste duik. Timo is vandaag ook weer eens van de partij om een kijkje te nemen in de groene zoute onderwaterwereld. De kentering valt niet helemaal optimaal, dus besluiten we richting de Nieuwe Kerkweg te gaan. Lekker op het gemak klaarmaken en daarna kunnen we lekker wat eten bij Even Pauze. Het is best rustig op deze mooie zonnige vrijdagochtend. Ik duik weer eens nat, omdat Timo ook nat moet. Best wel weer lekker, want scheelt toch aardig wat lood. Na het omkleden klauteren we de dijk over en gaan rechts de geheel met wier bedekte trap af. Brillen op en we zakken onder. Zicht is redelijk, maar rondom het onderwater dijkje loopt het behoorlijk terug. Als we ons vervolgens in de diepte laten zakken wordt het zicht steeds beter. Uiteindelijk denk ik tussen de 3 à 4 meter. Heel fijn als je met z’n drieën duikt. Timo heeft al elf maanden niet gedoken, maar dat merk ik niet. Zonder problemen hangt hij naast ons en is altijd netjes uitgetrimt. We duiken rechtuit naar de richel, gaan vervolgens richting noordoost en dan gaan we tussen de oude betonnen dijkplaten scharrelen. Ik vind dit altijd een leuke route, die meestal vrij rustig is. We komen geen enkele naaktslak tegen. Wel heel veel grote kreeften, flinke noordzeekrabben, tig jonge steenbolken, zelfs eenmaal een grote school en ook tweemaal een mooie vorskwab. Rond de 12 meter bevindt zich een thermocline en is het water nog 16 graden. Het rif is hier niet zo fraai. Heel veel dode plekken en witte schimmels. We zoeken het weer wat hoger op. Rond de 10 à 11 meter is er weer volop leven, waaronder veel garnalen. Ik krijg de camera van Mariëlle aangereikt. Timo geeft na een half uur aan dat hij halverweg de luchtvoorraad zit. We gaan weer langzaam richting de kant. We doorkruisen de rifbollen vlakte, waar we een paar bollen bekijken. Weer veel kreeft en ook talloze driekantkokerwormen. Veel blonde grondels, maar de nieuwe exoot in de vorm van de kameleongrondel komen we niet tegen. We zien twee zeenaaldjes. Mariëlle gebaart of we nog even naar de zeedahlia gaan. Ik vermoed dat we er bijna zijn en we duiken naar het dijkje en op 5,5 meter gaan we naar rechts en even later zijn we bij de dahlia. Op Timo zijn octopus reist al een tijdje een krab mee. Grappig om te zien en het kost even wat moeite om deze los te maken. Na een uur gaan we weer over het dijkje in zeer matig zicht. Ik raak mijn beide buddies ook even kwijt, maar bij de steiger zijn we er allemaal weer. Als laatste zet ik nog even een klein heremietkreeftje op de foto en dan wandelen we na 65 minuten weer richting de auto. Omkleden en dan lekker een kibbelingen-menuutje naar binnen werken in het zonnetje. Gezellig duikdagje en nummer 1100 kan genoteerd worden. Mooi om die met z’n drieën gemaakt te hebben 🙂
