Afgelopen week waren de zichtmeldingen in de Oosterschelde nog steeds heel slecht. Ik heb besloten om snoekbaarzen te gaan zoeken. Het is momenteel paaiseizoen, dus ze zijn dan redelijk honkvast heb ik begrepen. Via Duikersgids vind ik twee plaatsen waar het zicht goed is en waar met grote regelmaat snoekbaarzen gespot worden. Een put bij Alphen aan de Rijn en de Lithse Ham. Ik kies voor de de Lithse Ham, wat een soort overloopgebied is van de Maas. Als ik vrijdagochtend mijn spullen pak is het weer niet best en komt de regen met bakken uit de hemel. De hele nacht heeft het in Brabant en Limburg hard gehoosd. Op het nieuws zie ik dat delen van Venlo onder water staan. Hmmm, al dat water moet ook weer via de Maas weg. Zou het zicht snel achteruit gaan na zoveel regen. Geen idee, we zien wel. Ik ga gewoon lekker duiken. Slechter dan de Oosterschelde kan toch niet. Het is een uur rijden en dan ben ik in Lith. Eerst even de stek verkennen en ik zie dat ik een klein stukje om moet lopen en via een strandje te water kan. Ik doe snel mijn pak aan want het begint steeds harder te regenen. Op mijn gemakkie loop ik in de regen naar het water. Als ik me onder laat zakken, denk ik jammer. Wel heel veel stof/zand in het water. Zicht is denk ik anderhalve meter en de watertemperatuur maar liefst 15 graden. Ik duik naar links en zak naar een meter of zes. Het is heel donker, maar rond 5 à 6 meter wordt het water vier graden kouder en een stuk helderder. Ik kom een klimrek tegen en andere zooi. Een oude steenoven met talloze grondels en wat zoetwaterspons. Ik zie ook diverse touwen en besluit deze rustig af te duiken. In de verte een plateau met daarboven een onrustige snoekbaars, die zijn eitjes bewaakt. Ik probeer wat foto’s te maken en het dier af en toe wat rust te geven. Lastig hoor. Ik wilde een groene achtergrond, maar het is zo donker dat dit gewoon niet mogelijk is. ISO veel te hoog, diafragma flink laten zakken, maar geen groen en niet voldoende licht. Flitsers maar wat harder, maar met het uitzakkende stof veel reflectie. Ik laat het dier met rust en zwem wat verder door. Weer een snoekbaars en deze heeft zijn eitjes op een oude trekkerband gelegd. Weer wat plaatjes geprobeerd en ik ga weer verder. Ik kom bij een oude auto en op het dak cirkelt ook weer een snoekbaars. Helaas is dit een bang dier en nog voordat ik een foto kan maken is hij vertrokken. Ik zak verder naar 11 à 12 meter, het zicht wordt snel minder en ik zwem bijna tegen een object aan. Volgens het kaartje op internet zou dit een bootje moeten zijn. Ik besluit weer on te keren, want die schiet niet op en is verre van prettig duiken. Even later zit ik weer op acht meter en is het zicht oké en duik ik verder naar het westen. Ik zie een enorme baars zwemmen en kom allerlei kleine objecten tegen zoals een grasmaaier, hometrainer, palen, tractor. Alles begroeid met mosselen en overal springen de grondels heen en weer. Rond een meter of vijf verandert de bodem en kom ik een kleiwandje tegen. Er zitten allerlei gaten in. Hierin wonen heel veel rode Amerikaanse rivierkreeften. Soms zelfs gezellig samen met een familie grondels. Ik duik nog wat verder door en stijg langzaam op. Rond een meter of twee zitten veel zwanenmossels. Ik ga even boven water kijken en kijk even waar ik ben uitgekomen na een uur. Ik laat me weer zakken tot in de relatief helder zone. Ik duik nu stevig door, ga nog even langs bij de twee snoekbaarzen op het plateau en de tractorband. Nog een paar foto’s en dan weer richting het strandje. Na anderhalf uur kom ik even voor het strandje weer boven. In de regen loop ik weer naar mijn auto. Gelukkig wordt het heel even droog en kan ik snel alles inpakken. In principe een niet erg bijzondere zoetwaterduikstek, maar door de snoekbaarsen en het kreeftendorp zeker wel de moeite waard om een keertje te gaan kijken.
Op de weg terug van de Lithse Ham naar huis, rij ik nog langs de Nionplas bij Raamsdonkveer. Het verkeer staat muurvast en ik besluit even een frisse of natte neus te gaan halen. Ik denk dat ik nog nooit zo snel ben omgekleed, want na ruim tien minuten stap ik het water in. Ik duik naar rechts en het is kraakhelder. Misschien wel tien meter zicht. Ik zak wat dieper, maar vanaf de zeven meter is het zicht nog maar 0,5 meter, dus snel de heldere laag in. Ik schrik me een hoedje als er een enorme donkere schim op mij af komt. Een enorme karper zwemt langs. Ik kan hem heel even goed zien, maar voor een foto ben ik veel te laat. Het groen begint overal wel te komen, maar het is nog vrij kort. Alle objecten zijn begroeid met zoetwatermosselen. Na 20 minuten zie ik witte linten van eitjes die door baarzen zijn opgehangen of neergelegd. De baarzen zelf kom ik niet tegen. Ik verbaas me wel over talloze kraters in de bodem. Het zijn een soort putten met een doorsnede van anderhalve meter en zeker een halve meter diep. Kan me niet herrinneren dat ik deze bij mijn vroegere duiken ook gezien heb. Ik ga weer wat ondieper en het zicht wordt snel slechter en slechter. Als ik bij een omgevallen boom ben snap ik ook waarom, zes karpers zijn hier druk bezig en maken heel veel zooi. Ik kan ze redelijk goed zien, maar foto’s maken lukt me niet. Ik duik weer verder en bij een tweede omgevallen boom zit wederom een enorme karper. Heel fraai om te zien, maar voor ik de camera goed en wel heb gepakt is het dier alweer vertrokken. Erg leuk al die karpers. Ik besluit dat het prima is. Ik ben na 40 minuten weer opgefrist en hoop dat de file inmiddels wat minder is. De file is inderdaad weg, maar helaas is er 15 minuten verderop weer een ongeluk gebeurd en heb ik tijd genoeg om aan de karpers terug te denken.
