Alweer zes weken geleden dat ik in het water lag. Vandaag hoop ik op de valreep nog een snotolf te spotten. Afgelopen drie weken veel last gehad van mijn gekneusde rib. Omkleden doet wat pijn, maar als ik het heel rustig aan doe lukt het wel. Ik ben alleen en ga met HW het water in. Het water ziet er helder uit, ondanks de stevige wind die er waait. Als ik me onder laat zakken schat ik het zicht op 3 à 4 meter, dat is wel fijn. Ik volg de zes meter lijn en duik op mijn gemak naar de punt van de nol. Rustig screen ik de omgeving af met mijn lamp. Ik weet dat er een snotolf zit, maar waar weet ik niet. Van de kop van de nol duik ik weer terug op 5 meter. Helaas niets gevonden. Uiteindelijk duik in driemaal heen en weer, steeds verschuif ik een metertje van diepte. Ik zie niet veel bijzonders: tig oesters, veel sponzen, zeeappels, wat kreeften, maar geen snotolf. Als ik na 50 minuten voor de derde maal terug duik kijk ik rechts omhoog en warempel daar zit een flinke man. Hij is flink aan het blazen over zijn eieren. Het nest is al vrij donker en oud en ik vermoed dat de broedzorg er bijna op zal zitten. Ik ben helemaal blij, want dit maakt mijn duik in een keer goed. Ik observeer de snotolf een tijdje en maakt wat foto’s. De snotolf is redelijk rustig en komt een paar maal voor de lens hangen. Na 15 minuten heb ik een paar mooie foto’s denk ik en besluit ik weer terug te gaan naar de instap. Ik moet behoorlijk naar de toilet. Na 71 minuten ben ik weer bij het ponton.
