Het was alweer een tijdje geleden dat we in het water lagen. Voor de verandering duiken we een keer in het weekend. Als we aankomen bij de Zeelandbrug is het wel even schrikken. Erg druk. We kunnen er nog wel bij, maar staan helemaal achteraan in de buurt van de picknick-bank. Diverse duikverenigingen zijn zich al aan het voorbereiden en er vinden diverse briefings plaats. We besluiten het erg op ons gemak te doen. We willen niet met meer dan vijftig duikers bij de trap gaan staan om het water in de kunnen. Nadat de laatste duikers weglopen richting het water gaan wij ons gereed maken. Als we ons 20 minuten later laten onderzakken zijn we de enige bij de trap. We laten ons zakken. Heel even is het troebel, maar het zicht klaart snel op. We zwemmen tussen de pijlers door en zakken verder naar een meter of elf. We komen nog twee duikkoppels met lijnen tegen, maar vanaf het stalen frame zijn we alleen en hebben we prima zicht met een meter of vier. We zakken steeds dieper en gaan richting de tweede pijler. Opvallend zijn de vele dode kreeften. Eentje ligt op zijn rug en ik zie allemaal eitjes op het staartstuk zitten. Droevig wijs ik Mariëlle de eitjes aan. Ze kan nu wel een mooie close-up maken, maar goed is het natuurlijk niet. We zakken verder en zien een drietal harlekijnslakjes. Dan komen we op een vlakte met enkel brokkelsterren. De helling gaat ineens vrij steil naar beneden en we zitten vlakbij de tweede pijler. Ik zie de slijtgeulen in de kleiige ondergrond. Altijd mooi om te zien. Ik duik de geul in en zie diverse holten in de wand. Grote kreeften kijken me aan. Gelukkig zijn deze wel springlevend. Ook diverse jonge sepia’s hangen hier wat rond. We zitten bijna op twintig meter en het is nog wel een eindje terug, dus ik geef het sein dat ik weer omhoog en terug wil. We duiken weer rond de achtien meter en ik scharrel wat rond omdat ik even wacht op Mariëlle die een foto van een harlekijnslakje maakt. Tussen de brokkelsterren zie ik ineens een staartje. Warempel een zeepaardje, wat leuk. Deze heeft ook de diepte eens opgezocht. Als Mariëlle klaar is laat ik haar deze verrassing zien. Kan ze gelijk weer aan de slag om een en ander vast te leggen. Het zeepaardje wil niet echt vastgelegd worden en draait steeds weg. Na een paar minuten gaan we weer verder. Erg leuk om gewoon een keertje een paardje te zien terwijl je er niet naar zoekt. Langszaam wordt het weer wat lichter en komen we in de buurt van de knik van het rif. Laatste kans op de grote platwormen die hier sinds twee maanden rondlopen. Helaas komen we ze niet tegen. Ik krijg de camera en zet nog wat zuurstokzakpijpjes op de foto. Ze zijn heel klein, maar ik vind het contrast in deze grauwe omgeving altijd heel fraai. Ik geniet nog even van de diverse paarse kokerwormen en de pauwkokerwormen. Er zijn inmiddels heel veel nemertijnen, maar ik heb niet het idee dat de enorme populatie pauwkokerwormen enigszins te lijden heeft onder de vraatzuchtige nemertijnen. Groter probleem zijn misschien de klauwvlokreeftjes die delen van het rif hier overwoekeren. Al vind ik dat hier nu ook wel meevallen. Ik hang nog even drie minuten rond
de 5,5 meter en dan kom ik twee meter bij de trap vandaag boven. Mariëlle staat al te wachten. Lekkere duik. Volgende week weer terug is het plan.
