Vandaag weer terug naar de snotolven. Het is een stuk drukker dan vorige week en iedereen heeft natuurlijk hetzelfde idee of plan. We maken een kort praatje en lopen na het omkleden snel richting de hangcultuur. Het is nu opkomend water en het te water gaan gaat redelijk eenvoudig. Aan de oppervlakte peddelen we in een paar minuten naar de hangcultuur. Als we ons laten zakken zie ik dat het zicht wat beter is dan vorige week. We zien de eerste duikers al hangen bij de snotolf. Was te verwachten, dus we gaan gelijk door. Geen zin om met z’n allen rond zo’n beestje te gaan hangen. Weer een duiker en snotolf als buddy-paar. We laten ons wat zakken en duiken stug door richting het westen. Net als vorige week weer heel veel kwalletjes in het water. Ik wijs ze aan Mariëlle aan. Ik kan ze niet thuis brengen. Foto’s lukken niet en we hadden geen idee wat voor soort kwallen het zijn. Later even contact gezocht met Bas van der Z. Hij wist ons te vertellen dat het een afsnoering is van een hydroïdpoliep genaamd het klepelklokje. We duiken al best lang, maar ze waren ons nog nooit opgevallen. Het is een genot om langs de strengen te duiken. Veel plukken witte buisjesspons, talloze paarse en/of pauwkokerwormen, forse machospookkreeftjes, natuurlijk mega veel wijd openstaande mosselen, het is echt een hele fraaie plek. We gaan weer wat ondieper en zijn vermoedelijk de enige duikers nog. Niet veel later seint Mariëlle mij. Ze heeft weer een snotolf gevonden. Beestje is redelijk rustig en laat zich even van dichtbij fotograferen. We hebben ditmaal de fish-eye thuis gelaten en de standaard zoomlens gemonteerd, dus nu kan er wel een beeldvullend plaatje gemaakt worden. Na een acht foto’s zie ik dat de snotolf wat onrustig wordt en Mariëlle besluit te stoppen. Alweer ruim een half uur in het water en we keren om, alleen duiken we nu wat dieper langs te strengen. Het is duidelijk wanneer we een snotolf passeren. We zien ze niet, maar een kring van hangende fotografen is meer dan duidelijk. We laten ons verder zakken en duiken via de bodem diagonaal naar de trap. Het eerste stuk is een waar kunstwerk van de witte schimmels op de bodem. Langzaam gaan we wat ondieper en we zien veel kale sepiastokken, dan komen we in de wierzone terecht. Veel grondels, kreeften en natuurlijk zijn ook de harlekijnen weer van de partij. Het was weer een mooi duikje, snel omkleden en dan gaan we nog even vogels kijken, want die zitten hier ook meer dan genoeg.
