Het was alweer even geleden dat we gedoken hadden. Met anderhalve week sneeuw en ijs hebben we lekker genoten van wintersport in eigen land. Vandaag weer het water in. We besluiten weer de diepte op te zoeken bij de Nieuwe Kerkweg. We zijn benieuwd of de Rosse sterslakken al begonnen zijn met het afzetten van de eieren. Als we ons laten zakken is het zicht heel goed. Ik schat op zo’n zes meter. We beginnen gelijk met een klompje eieren van vermoedelijk de gewone zeedonderpad, direct onder de steiger. Heerlijk uit elkaar duiken en genieten van het rif. De zon schijnt, dus alles ziet er tropisch uit. We maken wel wat vaart want we willen snel wat diepte maken om de Rosse sterslakken te bezoeken. Tot 12 meter is het zicht super, maar als we bij de sterslakken zijn loopt het zicht zeer drastisch terug. Gatver, wat een pech. We hebben nog een half metertje over. Mariëlle maakt wat plaatjes, maar is duidelijk niet tevreden. Ik zie enorme clusters met eieren en talloze sterslakken. Met goed zicht waren het mooie plaatjes geworden. We dalen af tot 18 meter, maar beter wordt het niet. Ik vind aardig wat ringsprietslakken. In ieder geval meer dan tien stuks. Ik geef een seintje dat we weer naar een meter of twaalf gaan. Hier zitten helaas geen sterslakken, maar nog wel diverse ringsprieten. Mariëlle is nu wel tevreden over de plaatjes. Langzaam scharrelen we steeds ondieper richting de dijk. Ik zie opvallend veel noordzeekrabben vandaag. Op een kleine 7 meter vind ik een zeedahlia die me niet bekend voorkomt. Ik herken het rif ook niet helemaal. Ik denk dat we wat verder naar het oosten door gedoken zijn. Mariëlle geeft aan dat de naald alweer op 45 bar staat, dus we stijgen door naar een meter of 5. Tijdens de veiligheidstop krijg ik nog even de camera en als Mariëlle na 50 minuten zwaait dat ze het voor gezien houdt, ga ik nog even op zoek naar iets leuks. Helaas zit mijn volle blaas me wat in de weg en besef ik dat ik niet in staat zal zijn om nog rustig wat plaatjes te gaan schieten. Ik zwem in straf tempo naar het westen en besef dat we behoorlijk oostelijk zaten. Als ik na ruim een uur bij de steiger ben zoek ik nog even snel naar de eitjes. Binnen een paar seconden schiet ik twee foto’s en hup het water uit. Mariëlle staat nog niet heel lang bij de auto. Gauw dat pak uit en dan de verlossing 🙂
