Afgelopen vrijdag een lekker duikje gemaakt. Via de trap onder de brug het water in en
op mijn gemak naar rechts. Op zoek naar een wijdemantel en wrattig tipje, maar dit
wilde helaas niet lukken. Bij de pijler mij langzaam laten zakken naar een meter of elf en
even bij het stalen frame gaan kijken. Onderweg kom ik diverse heremietkreeften tegen.
Dodemansduim ben ik vandaag niet tegengekomen of is mij niet opgevallen, wat op zich
wel vreemd is. Wel kom ik alweer botervis in paaikleed tegen. Mooie beesten als ze zo geel
kleuren. Helaas waren ze te ver tussen de oesters weggekropen, zodat foto’s maken mij
niet lukte. Een ruig krabbetje keek me kort aan en schoot vervolgens snel weg achter de
stenen. De kleine paarse kokerwormen blijven toch wel erg mooi om te zien. Op de
pijler wordt de tubularia ook weer wat uitbundiger. Die mini-vlokreeftjes in de tubularia
zijn ook in overvloed aanwezig. Altijd een uitdaging om op de foto te zetten. Gedurende
de duik ben ik ook heel veel pauwkokerwormen tegengekomen. Het lijken er steeds
meer te worden. Na een uur is het prima geweest en even de fles vullen om daarna nog
even bij de Nieuwe Kerkweg te gaan kijken.
Ik ga op zoek naar adderzeenaalden. Inmiddels heb ik ruim 900 duiken op mijn naam staan en
slechts eenmaal een adderzeenaald mogen begroeten. Ik heb begrepen dat er aardig
wat exemplaren zijn gespot bij de Nieuwe Kerkweg dus fingers-crossed. Ik ben alleen als
ik aan de waterkant sta. Hmmmm, de wind staat wel hard op de kant. Ik laat mij zachtjes
zakken en besef dat het ondiep niet heel handig duiken en/of fotograferen gaat worden.
Het water deint enorm. Balen, ik zie talloze groene wierslakken, maar fotograferen gaat
niet lukken. De slakjes stuiteren in het rode wier heen en weer. Ik besluit de diepte wat
op te zoeken. Vanaf vijf meter is de deining weg en is het zicht ook een goede vier
meter. Lekker hoor! Ik besluit weer eens bij de twee dahlia’s te gaan kijken. De eerste
vind ik rap, maar de tweede duurde toch wat langer. Hij zat wat verder dan ik me
herinnerde. Na de zeedahlia’s even de bollen afgestruind. Het is duidelijk herfst en het
wordt al wat kaler. Ik kom veel noordzeekrabben tegen, een steenbolk, die zich probeert
te verstoppen. Helaas geen adderzeenaald, maar wel een grote zeenaald op het zand,
die even wil poseren voor een foto. Langzaam ga ik weer terug richting de steiger.
Ondiep wordt het zicht weer heel matig en zet ik flink het tempo erin. Foto’s gaan het
hier toch niet meer worden.
