De laatste duik zijn we op zoek geweest naar de zeepaardjes bij Anna Jacobopolder. Helaas liep dit helemaal mis,
waardoor er vandaag toch wat twijfel is om weer op zoek te gaan. Dinsdagavond krijg ik nog een
tip dat er een mooie geel paardje op het vierde tentje rond tien meter bij Zoetersbout zit.
Vooruit maar weer denk ik. Na een duikloze zomer waarin talloze paardjes werden gespot
staat de familie de Kok nog steeds op nul. Bij zoetersbout staan twee auto’s en het is een
behoorlijke modderbende, omdat de aardappelen gerooid worden. Gauw omkleden en het water
in, er zit een zeepaardje te wachten denk ik. Pffff, het is springtij en ook nog laagwater, wat een
onhandige instap is het dan bij Zoetersbout. Gelukkig kom ik er zonder kleerscheuren in en laat ik
me onderzakken. Het zicht is niet goed, maar ook niet slecht. Ik schat rond de twee meter. Ik laat
met snel zakken naar 9 à 10 meter en ga op zoek naar de tentjes. Ik heb hier al een paar jaar
niet meer gedoken, dus hopelijk kan ik ze snel vinden. Hmmmm, denk ik na ruim tien minuten
langzaam peddelen. Ik zal er toch al geweest moeten zijn. Ik zwem weer terug, alleen nu
anderhalve meter ondieper. Als ik merk dat ik bij de nol ben, baal ik behoorlijk en ik keer
opnieuw en ga weer een meter ondieper. Inmiddels staat mijn klokkie op 35 minuten. Rond de 7
à 8 meter is het zicht echt knudde. Vreselijk, ik zie soms geen hand voor ogen. 30 tot 50 cm, meer
zicht heb ik niet. De tentjes ga ik zo natuurlijk nooit vinden. Na 50 minuten klaart het zicht weer
op en besef ik dat ik nu weer veel te ver doorgedoken ben. Ik ben er klaar mee en zwem tussen
de 6 en 7 meter terug naar de instap. Ik wil er snel uit, fles vullen en nog een duikje gaan maken
bij de Nieuwe Kerkweg. Ik zie nog een zeenaald en besluit nog een foto te maken, zodat ik toch
nog een plaatje van deze duik heb. Als ik klaar ben, zwem ik verder en zie ineens een sepiatentje
staan. Ik speur het tentje helemaal af, maar vind geen paardje. Ik ga weer verder en ontdek een
paar meter verder weer een tentje op 6,5 meter. Er komen van de andere zijde twee duikers aan,
die gelijk gaan liggen. Ik zie het zeepaardje zitten. Hoe is het mogelijk, denk ik. Ik besluit toch
maar niet naar de Kerkweg te gaan en even te blijven hangen. Ik lig er inmiddels wel al 65
minuten in. Hopeliijk kijken die duikers niet te lang rond bij het tentje. Het zicht is inmiddels
weer hopeloos, dus foto’s gaan het nog niet worden. Na ruim een kwartier vertrekken ze. Bijna
80 minuten op mijn klok en ik heb het een beetje fris. Het getij trekt langzaam alle stof weg en
daar zie ik het gele knaapje zitten. Gedurende 20 minuten maak ik diverse foto’s. Hierbij veel
wachten op een goed moment om een plaatje te maken. Tweemaal verhuist het diertje van
stokje en zie ik hem happen naar kleine kreeftjes. Helaas ben ik steeds te laat om een foto te
maken van het zwemmoment. Inmiddels ben ik zwaar in de reserve beland en zie ik dat ik al 1
uur en 48 minuten in het water lig. Tijd om afscheid te nemen van de gele rakker. Ik begin gelijk aan de
veiligheidsstop. Het water staat alweer wat hoger, maar het water uitkomen blijft hier zeer
onhandig. Nieuwe kerkweg laten we maar voor wat het is, denk ik tevreden.
