Ik ben als eerste op de parkeerplaats. Als ik bijna ben omgekleed komen er nog twee duikers aan. Ik ga bij de mosselpercelen het water in en ben van plan om rond de tien meterlijn terug te duiken. Het is hoogwater dus het kost een paar minuten om wat diepte te maken. Het blijft een kale bedoening hier. Af en toe een oude sepiatent of een los staande stok. Op sommige zitten eitjes van de sepia en/of van de pijlinktvis. Helaas zijn de leggers nergens te bespeuren. Af en toe blijf ik even hangen om eventuele dieren de tijd te geven om zich te laten zien. Na 35 minuten kom ik de twee duikers van de parkeerplaats tegen. Ze hebben ook nog niets gevonden. Erg jammer, vorig jaar acht pogingen gedaan zonder resultaat. Nu lijkt het niet veel beter te gaan worden. Plots zie ik iets bewegen en ja hoor, drie sepia’s! Helaas, zo snel als ze kwamen zijn ze ook weer verdwenen. Een stukje verder een oud en geheel begroeid tentje. In het midden zitten wat eitjes verborgen en in mijn ooghoek zie ik een mannetje en vrouwtje aarzelen om er naar toe te zwemmen. Ik ga stil hangen en zie dat het vrouwtje na een minuutje langzaam naar de stokken zwemt om haar eitjes vast te knopen. Yes, mooi om te zien. De dieren zetten eitjes af en gaan dan net buiten mijn gezichtsveld ( 3 meter) hangen. Ongeveer om de minuut komen ze terug. Ik kom steeds dichter bij en kan eindelijk weer sepiafoto’s maken. Ik neem heerlijk de tijd, want er is helemaal niemand in de buurt. Helaas moet ik redelijk hard flitsen omdat ik dieper zit dan 10 meter en het zonnetje niet schijnt. De foto’s zijn helemaal niet wat ik wil. Maar de sepia’s zijn geduldig en de plaatsjes worden steeds beter. Na bijna 70 minuten zeg ik ze gedag en duik in stevig tempo door naar de trap. Dit jaar al na twee pogingen sepia’s, denk ik tevreden.
Na de eerste duik maak ik een praatje met de twee duikers naast me. Ze balen behoorlijk, want ze hebben de sepia’s niet gevonden. Ik geef ze wat tips en wens ze veel geluk bij de tweede poging. Het is immiddels wat drukker geworden. Er staat nu een auto of vijftien. Ik verwissel mijn fles en ga nu bij de trap te water om even bij het ponton te kijken en dan naar het oosten te gaan. Het zicht is iets minder dan op de eerste duik, maar 2,5 meter is prima. Bij het ponton zit een hele school steenbolken. Erg mooi om zo’n zilveren school heel en weer te zien flitsen. Opeens komen er ook een 25tal harders langszoeven. Wauw, erg mooi en ik vergeet foto’s te maken. Na dit avontuur ga ik naar het oosten en kom een paar tentjes tegen. Op twee daarvan een flinke tros pijlinktviseieren. Als ik na 40 minuten al vrij ondiep zit en vermoedelijk alle stokken wel heb gehad, keer ik weer om. Zicht is nu rond de 2 meter en ik duik nog even langs de stokken waar ik op de eerste duik de sepia’s zag. Ik zie dat er een fotograaf geconcentreerd ligt te wachten en besluit hem maar met rust te laten en ondiep terug te scharrelen richting de trap. Ik bewonder nog even de vele paardeanemonen en rondspringende garnalen en loop terug naar de auto. De beide duikers naast me zijn helemaal enthousiast, ze hebben de sepia’s gevonden en goed kunnen bekijken. Top!
